Κοινωφελής Εργασία

 Επόμενο Stage τα κοινωφελή προγράμματα

Κάποια στιγμή την δεκαετία του ’90, εμφανίστηκαν στην Ελλάδα τα λεγόμενα stage προγράμματα απασχόλησης ανέργων, τα οποία χωρίζονταν σε 16μηνα, σε 18μηνα και για τους πολύ τυχερούς σε 24μηνα, ανάλογα με τον τομέα απασχόλησης. Αρχικά δημιουργήθηκαν για αποκλειστική απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα, αλλά στην συνέχεια επεκτάθηκαν και στον δημόσιο τομέα κι έτσι από το 2004 έχουμε απασχόληση εργαζομένων με stage και σε δημόσιους φορείς.

Τα προγράμματα αυτά αντικαταστάθηκαν από την κοινωφελή εργασία. Μέσα από το διαδίκτυο, στις στήλες των εφημερίδων, από στόμα σε στόμα, οι άνεργοι πληροφορούνται για την προκήρυξη εκατοντάδων θέσεων εργασίας-και μάλιστα κοινωφελούς. Παντού ακούγονται πλέον οι λέξεις ‘’ΕΣΠΑ’’, ‘’Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού’’, ‘’ Κοινωφελής Εργασία’’, ‘’Επιχειρησιακό Πρόγραμμα’’ με μεγάλη γκάμα επαγγελμάτων από μάγειρες και υδραυλικούς μέχρι νοσηλευτές και ψυχολόγους. Με το μοντέλο λοιπόν της κοινωφελής εργασίας, οι Δήμοι και οι Δημόσιοι φορείς αντικαθιστούν τα stage προγράμματα. Ποιοι είναι όμως αυτοί που προσφέρουν κοινωφελή εργασία σήμερα? Είναι οι λεγόμενες ΜΚΟ, οι Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί ακόμα και ο ίδιος ο ΟΑΕΔ, οργανισμοί που χρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκά προγράμματα σε συνεργασία με το Υπουργείο Εργασίας για την απασχόληση ανέργων.

Λίγο πολύ λοιπόν, όλοι μας ξέρουμε το χρονικό αυτής της ιστορίας αφού αναγκαστήκαμε να το μάθουμε γιατί είτε δουλεύουμε, είτε δουλέψαμε σε ένα τέτοιο πρόγραμμα ή ακόμα μπήκαμε στην διαδικασία έστω μια φορά να κάνουμε αίτηση για μία θέση απασχόλησης. Επομένως γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μόνιμη και σταθερή εργασία δεν υπάρχει πλέον, ξεμπέρδεψαν μια και καλή, αφού υπάρχει μόνο ένα συνεχόμενο κυνήγι 5μηνων προγραμμάτων, με ωφελούμενους και όχι εργαζόμενους, με μισθούς της τάξεως άλλοτε των 625 ευρώ και τώρα των 490 και 425 ευρώ για νέους κάτω των 25 ετών, χρήματα τα οποία παίρναμε μετά από μήνες ακούγοντας πάντα την φράση ‘’ Η δόση δεν έχει εκταμιευτεί ακόμα.’’, χωρίς άδειες, χωρίς δικαίωμα ασθενείας, χωρίς βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα στα επαγγέλματα που πρέπει, όπως για παράδειγμα στις νοσηλεύτριες ενώ υπήρχε αι το φαινόμενο το επάγγελμα να ήταν τυπικό στα χαρτιά κι ο εργαζόμενος να απασχολείται σε αλλότρια καθήκοντα, όπως για παράδειγμα οι ψυχολόγοι στο Νοσοκομείο Μεταξά. Μετά λοιπόν από τα 5μηνα, σειρά έχουν τα 4μηνα με ακόμα λιγότερα δικαιώματα και μετά από όλα αυτά, πλέον οι άνεργοι δεν ψάχνουμε για δουλειά, αλλά για προγράμματα απασχόλησης.